#ZWEdebunks: uitbreiding van het EU-emissiehandelssysteem tot de verbranding van vast stedelijk afval

Om klimaatneutraliteit in de EU tegen 2050 te bereiken, is het belangrijk om alle bronnen van broeikasgassen (BKG) effectief aan te pakken. Om dit te doen, herziet de Europese Commissie momenteel al haar beleid en overweegt ze de reikwijdte van de EU uit te breiden Emissiehandelssysteem (ETS) tot verbranding van onder meer gemeentelijk afval. Toch beweert de industrie dat ETS niet mag worden toegepast op afvalverbrandingsovens en dat opname contraproductief zou zijn.

We hebben hun beweringen beoordeeld en ontkracht om de vele voordelen van deze opname te laten zien en hoe dit in de praktijk kan worden gedaan.

1. Verbrandingsovens voor huishoudelijk afval mogen niet worden beschouwd als conventionele energiecentrales of industriële installaties die fossiele brandstoffen verbranden.

Gemeentelijke afvalverbrandingsinstallaties (MSWI) verbranden gemeentelijk of soortgelijk afval als brandstof om energie op te wekken. Kunststoffen vormen een aanzienlijk deel van het materiaal dat door gemeentelijke verbrandingsovens wordt verbrand. Aangezien conventioneel plastic is afgeleid van aardolie, is het een fossiele brandstof die wordt erkend als een bron van schadelijke emissies door klimaatverandering.

Bovendien is de fossiele CO2-uitstoot van MSWI ongeveer gestegen 300% in het afgelopen decennium, reikend 52.102kt fossiele CO2 in 2018. Daarom is het echt dringend nodig om die emissies aan te pakken.

2.WTE-installaties helpen bij het verdringen / vervangen van fossiele brandstoffen bij de opwekking van energie.

MSWI vrijlating meer broeikasgassen om energie te produceren dan conventionele fossiele energiecentrales zoals gecombineerde cyclus gasturbines (STEG).

Bovendien heeft het verbranden van vast stedelijk afval in gemeentelijke verbrandingsovens een gemiddelde koolstofintensiteit van 504–509 gCO2 / kWh. Dit is twee keer zo hoog als de koolstofintensiteit van het elektriciteitsnetgemiddelde in de EU, dat was 249 gCO2e / kW in 2019.

Aangezien deze infrastructuren ongeveer 15-20 jaar meegaan, vertragen ze een hoognodige en dringende overgang naar een minder koolstofintensieve infrastructuur voor elektriciteitsopwekking, zoals hernieuwbare wind- en zonne-energie.

3. MSWI helpt de uitstoot van broeikasgassen door stortplaatsen te verminderen.

Terwijl de uitstoot van broeikasgassen van stortplaatsen schijnbaar afneemt, verschuift de feitelijke uitstoot van stortplaatsen naar de energiesector – naarmate er meer afval wordt verbrand in MSWI-installaties. Aangezien de uitstoot van broeikasgassen van MSWI-installaties niet onder de afvalsector maar de energiesector wordt gerapporteerd, wekt dit de verkeerde indruk dat we de totale uitstoot van stortplaatsen verminderen.

In feite volgens de laatste beschikbare versie gegevensbedroeg de totale CO2-uitstoot door het verbranden van afval in MSWI-fabrieken in 2018 ongeveer 95.425kt CO2, wat bijna hetzelfde is als de CO2eq-uitstoot van stortplaatsen, 99.429kt CO2eq in 2018.

4. De ETS-kosten op WTE zullen een negatief effect hebben op afvalbeheeractiviteiten hoger in de afvalhiërarchie.

Samenstelling analyse van het restafval geeft aan dat het merendeel van wat momenteel als grondstof voor verbrandingsovens wordt gebruikt, kan worden gerecycled of gecomposteerd. Hogere verbrandingskosten zouden een directe stimulans zijn voor het verbeteren van gescheiden inzamelings- en sorteerprocessen om die materialen die nog in de restafvalstroom terechtkomen terug te winnen.

Dit zou ook hand in hand gaan met de verschuiving naar een grotere uitgebreide producentenverantwoordelijkheid. Een hogere prijs voor verbranding zou een marktsignaal zijn voor degenen die niet-recyclebare en moeilijk te recyclen producten produceren, aangezien ze meer zouden betalen voor de klimaatveranderingskosten van hun ontwerpbeslissingen.

5. Als energieterugwinning uit afval binnen de EU te duur wordt, zullen hoogstwaarschijnlijk grotere hoeveelheden (plastic) restafval worden geëxporteerd naar andere landen met lagere kosten of lagere milieu- en sociale normen.

Het transport van restafval naar niet-OESO-landen is eigenlijk al verboden. Zendingen naar OESO-landen kunnen nog steeds plaatsvinden, maar ze zijn onderworpen aan een procedure van voorafgaande schriftelijke kennisgeving en toestemming – wat betekent dat het invoerende land toestemming moet geven voordat de verzending kan plaatsvinden.

Wat betreft illegale transporten, pakken zowel de EU als de importerende landen steeds meer afvalcriminaliteit aan, dus het zal moeilijker worden om restafval illegaal te exporteren (bijvoorbeeld door het te bestempelen als recyclebaar plastic of papier).

6. Aangezien sommige lidstaten afvalverbranding al hebben belast, zouden de extra ETS-kosten een dubbele belasting op verbranding betekenen.

Extra ETS-kosten zouden voornamelijk van invloed zijn op de kosten van het verbranden van fossiele materialen (bijv. Plastic verpakkingen, synthetische kleding, enz.). Het zou kunnen worden gecombineerd met een algemene belasting op afvalverbranding, die indien nodig dienovereenkomstig zou kunnen worden aangepast. Het voordeel van het combineren met een belasting op verbranding is dat het de prikkel zou vergroten om niet alleen fossiele materialen te recyclen, maar ook andere items zoals voedselafval, papier, metalen, enz.

7. De extra ETS-kosten zouden worden weerspiegeld in een hogere toegangsprijs voor afvalverwerking of in de prijzen van de energie, wat hogere kosten betekent voor de burgers, de lokale gemeenschappen en de industrie.

Het is belangrijk dat de hogere verbrandingskosten worden toegepast om het principe ‘de vervuiler betaalt’ te handhaven. Daarom moeten de extra kosten zoveel mogelijk worden toegerekend aan afvalaanbieders / -generatoren, bijvoorbeeld door een hogere gate fee in rekening te brengen voor de behandeling van fossiele materialen. Door het principe ‘de vervuiler betaalt’ toe te passen, worden de vervuilers geïdentificeerd en, door de kosten voor de uitstoot van koolstof aan hen toe te rekenen, een stimulans toegevoegd om de sortering te verbeteren en het aandeel fossiele brandstoffen te verminderen – en nieuwe gewoonten aan te nemen om de productie van restafval in de eerste plaats.

Bovendien zou de opname helpen om de huidige oneerlijke concurrentie met leveranciers van hernieuwbare energie (zoals wind en zon) te corrigeren, die moeten concurreren met de relatief goedkope energie die wordt geleverd door gemeentelijke verbrandingsovens, aangezien het huidige systeem het fossiel niet ‘prijst’. koolstofkosten van afvalverbranding.

8. Een gemeenschappelijk normatief kader en duidelijke technische richtlijnen op EU-niveau moeten eerst worden gedefinieerd voor de bepaling van de fossiele CO2-fractie die wordt uitgestoten door WTE-faciliteiten.

Er zijn al bestaande methodieken om de fossiele CO2-emissies van afvalverbrandingsovens zoals de radiokoolstof ((14) C) -methode. Deze methoden worden bijvoorbeeld gebruikt door landen die afvalverbrandingsovens vrijwillig hebben opgenomen in de reikwijdte van ETS (Zweden), maar ook door faciliteiten die al op EU-niveau zijn opgenomen, zoals meeverbrandingsinstallaties.

We raden aan om de radiokoolstofmethode te combineren met de analyse van de afvalsamenstelling. Dit laatste maakt het mogelijk veranderingen in de afvalsamenstelling in overweging te nemen als gevolg van hetzij grondstoffen (bijv. Meer biogene materialen zoals tuinafval gedurende bepaalde seizoenen) of afvalinzamelingspraktijken (bijv. Invoering van gescheiden inzameling van biologisch afval vanaf eind 2023). Dit zou ons in staat stellen om te bepalen wat er wordt verbrand en om te beoordelen hoeveel daarvan recyclebaar of herbruikbaar was, waardoor besluitvormers de kans krijgen om nieuwe strategieën te implementeren om die materialen terug te winnen.

Heeft u nog vragen over de uitbreiding van het EU-emissiehandelssysteem (ETS) naar de verbranding van vast stedelijk afval (MSWI)? Stuur een berichtje naar Janek Vähk, programmacoördinator klimaat, energie en luchtverontreiniging (janek@zerowasteeurope.eu).